Paratoner
                   
            
İlk kez 1749 yılında ABD’li bilim insanı Benjamin Franklin tarafından geliştirilen paratonerler günümüzde inşa edilen yapıların yıldırım düşmelerine karşı korunmasında yaygın olarak kullanılmakta. Fiziksel yapı olarak binaların tepelerinde gördüğümüz gibi bir çubuğun ucuna tutturulmuş sivri bir metalden oluşmaktadır. Çubuk, yapıların elektrik iletim hatlarından bağımsız bir şekilde alüminyum veya bakır bir kablo ile toprağa gömülü olan bir iletken ızgaraya bağlanır.

Paratoner veya yıldırımsavar, havadaki elektrik yükünü toprağa aktarmayı amaçlayan araçtır. İki bulutun sürtüşmesi, çarpışması veya kendi aralarında elektron boşalması yapmaları sonucu oluşan şiddetli ışık görüntüsüne şimşek denir.

Şimşeklerin yıldırıma dönüşebilmesi için bulutların yeryüzüne yakın bir şekilde paralel olarak durup, elektron alışverişi yapması gerekir. Bu olaydan sonra elektronların izlediği yol şiddetli bir ateş topuna dönüşür ve yıldırım oluşur. Yıldırımdan korunmak için binaların ve evlerin gök yüzüne yakın olan yerlerine paratoner adı verilen aletler konulur. Bu aletler kısaca toprağa bağlanmış birer demir çubuktur. Topraklama sayesinde demir iletkene gelen yıldırım etkisiz hale getirilir.

-