Dünya'yı Güneş Patlamalarından Koruyan Manyetik Kalkan: Manyetosfer

Güneş, uzaya sürekli olarak sıcak plazma gönderir. bu yüksek yüklü parçacıların, yolları üzerine çıkan her şey üzerinde de çok büyük etkileri vardır. Dünya'nın kalın atmosferi bu parçacıkları emerek ve dağıtarak yeryüzüne ulaşmalarını engeller. Buna ek olarak, dünya'nın uzaydaki uzantısı olarak niteleyebileceğimiz güçlü bir manyetik alanı vardır. Güneş’ten yayılan yüksek enerjili parçacıkların Dünya’nın manyetik alanı nedeniyle bir arada bulunduğu bu bölge Van Allen Radyasyon Kuşakları olarak isimlendiriliyor.

Dünya'nın güneş rüzgar ve fırtınalarıyla etkileşime girdiği bölgeye manyetosfer adı verilir. Güneş'ten gelen parçacıklar yüzünden manyetosfer'in şekli sürekli değişmektedir. Pozitif yüklü protonlar ve negatif yüklü elektronlar manyetosfere girdiklerinde, bir çoğu daha atmosfere bile ulaşamadan dışarıya doğru yön değiştirirler.

Bu yüklü parçacıklar, atmosferdeki nitrojen ve oksijen molekülleriyle çarpıştığında aurora yahut kutup ışıkları adıyla da bilinen kozmik ışık bulutlarının oluşmasına sebep olurlar. Kutup ışıkları ya da Kutup aurorası, Kutup bölgelerinde gökyüzünde görülen, yeryüzünün manyetik alanı ile Güneş'ten gelen yüklü parçacıkların etkileşimi sonucu ortaya çıkan doğal ışımalardır. Kuzey enlemlerde bu etki Aurora Borealis ya da kuzey ışıkları olarak adlandırılır. Güney enlemlerindeki oluşum, Aurora Australis (güney kutup ışıkları), benzer özelliklere sahiptir. Ancak Antarktika’da, Güney Amerika’da ve Avustralya’da daha yüksek enlemlerden görülebilir.

Bu ışımalar, genellikle geceleri gözlemlenir, ağırlıklı olarak iyonosferde meydana gelir. Bu olgu yaygın olarak 60 ve 72 derece kuzey ve güney enlemleri arasında görünür, bu da arktik ve antarktik kutup dairelerinin içine düşer.